Ιστορία πρώτη…

Τον Δεκέμβριο του 2010 η ηθοποιός Τζούλια Ρόμπερτς πρωταγωνίστησε σε διαφημιστικό ιταλικής εταιρείας καφέ διάρκειας 45 δευτερολέπτων. Τα γυρίσματα κράτησαν 6 ώρες, το διαφημιστικό προβλήθηκε μόνο στην Ιταλία και μόνο κατά την περίοδο των Χριστουγέννων. Η αμοιβή της ηθοποιού ήταν 1.000.000 ευρώ. Στην Βραζιλία τώρα, στην χώρα που παράγεται το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής καφέ, πριν από λίγο καιρό 2 Βρετανοί δημοσιογράφοι πήραν συνέντευξη από τον Έκτορ Φελίπε Σάντος, ένα γέροντα 92 χρονών που από τα 12 του χρόνια δούλευε στις βραζιλιάνικες φυτείες καφέ. Όταν τον ρώτησαν «ποιό είναι το μεγαλύτερό του παράπονο, απάντησε: «Δουλεύω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στις φυτείες καφέ. Έχω πονέσει και έχω ταλαιπωρήσει όσο δεν φαντάζεστε την σάρκα που κρατά ακόμα τα γέρικα κόκκαλά μου στη σειρά… Έχω αρρωστήσει στα χωράφια του καφέ ώστε να μπορέσω να ζήσω την οικογένειά μου με δεκάρες. Έχασα την γυναίκα μου, πριν 15 χρόνια στις φυτείες από υπερκόπωση, αλλά το μεγαλύτερό μου παράπονο ξέρετε ποιό είναι; Μέχρι σήμερα που βρίσκομαι εδώ και σας μιλάω και έχοντας 92 χρόνια στην πλάτη μου, δεν έχω δοκιμάσει την γεύση του καφέ»…. Στην Βραζιλία απασχολούνται 25 εκ. άνθρωποι. Το μεροκάματο δεν ξεπερνάει τα 5 δολλάρια την ημέρα…. Στην Βραζιλία, την 8η οικονομία του κόσμου, με ακραία φτώχεια να πλήττει περί τα 20 εκ. ανθρώπους, ένας εργάτης καφέ, για να εισπράξει το ποσό που πήρε η Ρόμπερτς για 45 δευτερόλεπτα, θα χρειαστεί να δουλεύει συνεχώς επί 547 χρόνια!!!

Ιστορία δεύτερη…

Η πολυεθνική Nike προσέφερε πριν μερικά χρόνια στον αθλητή Τζόρνταν το ποσό των 20 εκ. δολαρίων, για να διαφημίσει σε ένα video των 30 δευτερολέπτων, το νέο σχέδιο αθλητικών παπουτσιών της εταιρείας. Από τις πωλήσεις η Nike προσδοκούσε και πέτυχε εκατοντάδες εκατομμύρια κέρδη. Το ποσό αυτό, των 20 εκ. δολαρίων, που η Nike έδωσε σε έναν άνθρωπο μόνο για να της διαφημίσει το προϊόν της είναι όσα πλήρωσε σε 30.000 ρακένδυτους Ινδονήσιους για να το κατασκευάσουν!

Ιστορία τρίτη…

Για ένα σουτιέν που κατασκευάζεται στην Κίνα και το οποίο πωλείται στα πολυκαταστήματα Καρφούρ στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έναντι 20 ευρώ, ο ανασφάλιστος Κινέζος εργάτης που το παράγει αμείβεται με 10 λεπτά του ευρώ. Δηλαδή, με την πώληση ενός σουτιέν στην Ευρώπη, ο Έλληνας μεγαλέμπορος και ο Κινέζος υπεργολάβος τους έχουν εξασφαλίσει του εργατικού κόστους για την παραγωγή 200 σουτιέν. Ποιο όμως είναι το όφελος από την απηνή εκμετάλλευση Ινδονήσιων και Κινέζων ειλώτων συναδέλφων τους; Το περιγράφει η Lydie Neufcourt, μέλος του Εθνικού Γραφείου του Εργατικού κόμματος Βελγίου. «Αυτές τις μέρες 1.672 εργάτες στα σούπερ μάρκετ «Καρφούρ» αγωνίζονται ενάντια στο κλείσιμο καταστημάτων και τις απολύσεις. Σύμφωνα με τα συνδικάτα διακυβεύονται 5.000 θέσεις εργασίας. Η «Καρφούρ», ο 2ος σε μέγεθος όμιλος διανομών στον κόσμο, σκοπεύει να περικόψει 11% των 15.698 θέσεων εργασίας στο Βέλγιο, από τις οποίες 10.900 είναι θέσεις ελαστικών μορφών απασχόλησης που καταλαμβάνονται κυρίως από γυναίκες. Ο όμιλος «Καρφούρ» παρουσιάζει σαν αναγκαίες αυτές τις αναδιαρθρώσεις, παρά το γεγονός ότι το 2008 έλαβε πάνω από 129 εκατ. Ευρώ κρατική επιχορήγηση, φορολογήθηκε με συντελεστή μόλις 0,008% και είχε κέρδη πάνω από 300 εκατ. Ευρώ».

Ιστορία τέταρτη…

Η εταιρεία Apple είδε τη χρηματιστηριακή της αξία το 2009 να εκτινάσσεται στα 222 δις δολάρια. Η μεγάλη επιτυχία της εταιρείας που τη δεκαετία του ΄90 κινδύνευε με καταστροφή οφείλεται στο νέο προϊόν, το iPod. Όταν έγινε η παρουσίαση της νέας ταμπλέτας του iPod στο Τόκιο, που η τιμή κυμαίνεται από 500-800 δολάρια, τα ΜΜΕ μετέδωσαν ότι στην Ιαπωνία είχαν δημιουργηθεί ουρές χιλιάδων αδημονούντων αγοραστών έξω από τα καταστήματα. Σε διάστημα ενός μήνα η Apple είχε πουλήσει 1.000.000 iPod. Στις 28/5/2010, την ίδια μέρα δηλαδή που τα διεθνή πρακτορεία ανακοίνωναν την έλευση του νέου iPod, μετέδιδαν μια ακόμα είδηση: ο 13ος στη σειρά εργάτης της εταιρείας Foxconn στη νότια Κίνα που είχε αποπειραθεί να αυτοκτονήσει ήταν ένας 25χρονος. Η απόπειρα σημειώθηκε λίγες ώρες μετά την αυτοκτονία ενός άλλου 23χρονου συναδέλφου του. Που είχε πηδήξει από το μπαλκόνι του κοιτώνα του. Στο εργοστάσιο Foxconn, μεταξύ άλλων εταιρειών (Sony, Nokia, Packard, κ.α) κατασκευάζονται και οι συσκευές της Apple. Οι εργάτες (ανάμεσά τους και όσοι αυτοκτόνησαν-όλοι κάτω των 25 ετών) δουλεύουν τουλάχιστον 12 ώρες την ημέρα, έξι μέρες την εβδομάδα, με εξευτελιστικές αποδοχές των 300 ευρώ τον μήνα. Αμείβονται δηλαδή με αποδοχές που κινούνται κάτω από το ήμισυ της τιμής πώλησης ενός μόνο iPod. Εργάζονται σε καθεστώς «στρατιωτικής πειθαρχίας», χωρίς να επιτρέπεται να ανταλλάξουν ούτε μια λέξη μεταξύ τους κατά την διάρκεια της δουλειάς. Μετά το κύμα αυτοκτονιών, που σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Εργασίας οφείλεται στην λειτουργία του εργοστασίου ως κάτεργου και στο γεγονός ότι η ανθρώπινη αξιοπρέπεια των εργατών καταρρακώνεται από το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας, αφετέρου η βιολογική τους αντοχή εξαντλείται από τις πολύωρες βάρδιες, η εταιρεία Foxconn σε συνεννόηση με την Apple έλαβε μέτρα: ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι θα πρέπει πλέον να δεσμεύονται… εγγράφως ότι δεν θα αυτοκτονήσουν!!! Εντούτοις παρά τις ενυπόγραφες δεσμεύσεις, παρά τον αποκλεισμό των παραθύρων, παρά τα μέτρα της υποχρεωτικής ψυχανάλυσης στα οποία υποβλήθηκαν οι εργαζόμενοι, το Γενάρη του 2011 μιά ακόμα 25χρονη εργαζόμενη μπήκε στη λίστα των αυτόχειρων.

Ιστορία πέμπτη…

Στη France Telecom, τα κέρδη της οποίας το 2008 ανήλθαν σε 4,5 δις ευρώ, το 2008 και το 2009 ο αριθμός των εργαζομένων της που αυτοκτόνησαν έφτασαν στα 35 άτομα. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 ο συνολικός αριθμός των αυτοκτονιών είχε ανέλθει στα 58. Παραμονή της Πρωτομαγιάς του 2011 γνωστοποιήθηκε η αυτοκτονία δύο ακόμα εργαζομένων. Ο ένας πατέρας τριών παιδιών. Ο δεύτερος, που μάλιστα είχε οριστεί μέλος της επιτροπής-στάχτη στα μάτια που συγκρότησε η εταιρεία για την «πρόληψη των ατυχημάτων», μη αντέχοντας τους εξευτελισμούς και τις πιέσεις, αυτοπυρπολήθηκε στο πάρκινγκ της εταιρείας. Οι αυτοκτονίες, όπως προκύπτει τόσο από τα σημειώματα των αυτοχείρων όσο και από τις έρευνες των συνδικάτων, συνδέονται άμεσα με τις τακτικές της υπερεντατικοποίησης της εκμετάλλευσης και της ηθικής κακοποίησης των εργαζομένων από την εταιρεία. Όπως αποκαλύφθηκε τον Σεπτέμβρη του 2010, η εταιρεία την προηγούμενη διετία είχε προχωρήσει στην εξειδίκευση ενός ολόκληρου στρατού στελεχών της με αποστολή να κάνουν την ζωή των εργαζομένων αφόρητη και με απώτερο σκοπό να τους εξαναγκάσουν σε παραίτηση. Τα σχέδια κερδοφορίας της εταιρείας προέβλεπαν μείωση προσωπικού κατά 22.000 αλλά η France Telecom, καθότι ημικρατική, δεν μπορούσε να απολύσει εργαζομένους. Έτσι έπρεπε να βρει άλλους τρόπους για να απαλλαγεί από την παρουσία τους…